Πως ξεκίνησαν όλα. Λένε ότι πίσω από κάθε επιτυχημένη επιχείρηση υπάρχει μια ιστορία, ένα προσωπικό ταξίδι.
Δεν είμαι σίγουρος αν συμφωνώ με αυτό, όταν κοιτάζω τον μεγάλο εταιρικό κόσμο εκεί έξω με την όχι και τόσο προσωπική ή με ενδιαφέρον φροντίδα η οποία φαίνεται να «κυβερνά» πάνω από τους ανθρώπους, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι πίσω από κάθε ιστορία επιτυχίας των μικρών επιχειρήσεων βρίσκεται ένα προσωπικό ταξίδι.
Και αυτό είναι το δικό μου ταξίδι, αλλά πέραν αυτού, δεν είναι μόνο δικό μου ταξίδι, αλλά και της γυναίκας μου και των τριών παιδιών μου, ο λόγος αυτός που είμαι εδώ σήμερα και να κάνω αυτό που αγαπώ, ακολουθώντας το πάθος μου και κάνοντας τη ζωή που μου αρέσει να κάνω, μια εύστοχη ζωή.
Δούλεψα όλη μου τη ζωή στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις. Μεγαλώνοντας στην Κύπρο, στο νησί του τουρισμού, ήταν μια προφανές επιλογή εργασίας σε αυτό τον τομέα και εργάστηκα με επιτυχία επειδή μου άρεσε να βρίσκομαι ανάμεσα σε κόσμο. Εργάστηκα σε ξενοδοχεία, εστιατόρια, μπαρ, ενώ στο κολλέγιο πήρα πτυχίο στη Διοίκηση Ξενοδοχείου και Εστιατορίου. Στη συνέχεια εργάστηκα σε αυτούς τους χώρους επιχειρήσεων και επίσης είχα και δύο δικές μου επιχειρήσεις. Μαζί με τη σύζυγο μου Michelle μετακομίσαμε στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2001 και αυτό το νέο βήμα αλλαγής ήταν ένα μεγάλο εγερτήριο κάλεσμα και ένας πολύ διαφορετικός τρόπος ζωής από τις ηλιόλουστες παραλίες και τον παγωμένο καφέ που είχα συνηθίσει. Ήταν η αρχή ενός τριετούς αγώνα για να εγκατασταθούμε σε μια ξένη χώρα, να εξασκήσω τη γλώσσα, να βρω τα πόδια μου και να μάθω νέες δεξιότητες, νέες κουλτούρες, νέους τρόπους ζωής. Η σύζυγός μου και έχω εργαζόμασταν ακούραστα, 12-14 ώρες την ημέρα σε fast food takeaways και αναζητούσαμε έναν τρόπο για να κάνουμε κάτι δικό μας.
Τελικά τα καταφέραμε όταν το 2005 ανοίξαμε την μικρή επιχείρηση Roses Tea Rooms. Ναι, σωστά διαβάσατε. Δύο Ελληνοκύπριοι (εντάξει, η γυναίκα μου είναι Αγγλοκύπρια αλλά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κύπρο), άνοιξαν μια παραδοσιακή Αγγλική καφετέρια με εξειδίκευση στο τσάι. Τα χρήματα που διαθέταμε ήταν πολύ λίγα, έτσι με ένα τραπεζικό δάνειο £10,000 και με αρκετή σκληρή εργασία και από τους δυο μας, μετατρέψαμε ένα μικρό κατάστημα που βρισκόταν σε ένα σοκάκι ενός μικρού χωριού της Βόρειας Αγγλίας, σε μία γραφική, vintage, παραδοσιακή Αγγλική αίθουσα τσαγιού με Ελληνική πινελιά! Ενάντια σε κάθε πρόβλεψη, παρ' όλη την αρνητικότητα από τις καλοπροαίρετες προθέσεις από ντόπιους όταν θεωρούσαν ότι θα αποτύγχανε λόγω τοποθεσίας, μικρού μεγέθους κλπ, το Roses Tea Rooms άνοιξε τις πόρτες του τον Ιούλιο του 2005 με μια ουρά από πελάτες έξω να περιμένουν στη σειρά, ενώ μέχρι τη μέρα που έκλεισε, 'έδιωχνε πελάτες'. Ενάντια σε όλες τις προσδοκίες μας, το Roses Tea Rooms έγινε ένας μικρός θεσμός στο όμορφο Wirral, όπου ο κόσμος εξακολουθεί να το θυμάται νοσταλγικά μέχρι σήμερα. Λίγους μήνες μετά που άνοιξε, κέρδισε βραβείο αναγνώρισης απο το Tea Guild καθώς επίσης και άλλα τοπικά, περιφερειακά και εθνικά βραβεία συμπεριλαμβανομένου ενός τηλεοπτικού σποτ όπου η σύζυγος μου συγκαταλεγόταν μέσα στους δέκα καλύτερους εθνικούς φιναλίστ στα βραβεία Gary Rhodes 'local food heroes awards!
Τι συνέβη λοιπόν; Ο πελαργός μας χτύπησε την πόρτα. Όταν ανοίξαμε αυτή τη μικρή επιχείρηση είχαμε ήδη τον μεγαλύτερο γιο μας που τότε ήταν 2 χρονών και στο διάστημα των 7 χρόνων ο Θεός μας ευλόγησε με 2 ακόμα παιδιά, τον Βαγγέλη και την Αρετή. Γινόταν όλο και πιο φανερό ότι οι πελάτες μας απολάμβαναν όλο τον καλό εαυτό μας και τη φροντίδα μας ενώ τα παιδιά μας συμβιβάζονταν με δύο γονείς που ήταν κουρασμένοι, εξαντλημένοι και γκρινιάρηδες και που ουσιαστικά τα παιδιά μεγάλωναν υπό τη φροντίδα δημόσιων ή ιδιωτικών νηπιαγωγών αντί στο σπίτι μαζί μας. Αυτή δεν ήταν ιδανική ζωή για εμάς. Όταν γίναμε γονείς ήταν και είναι ένα από τα πιο πολύτιμα δώρα που είχαμε ποτέ και γνωρίζουμε καλά ότι ο χρόνος που περνούμε μαζί με τα παιδιά μας δεν μπορεί να εξαργυρωθεί με τίποτα άλλο.
Έτσι τον Σεπτέμβριο του 2012 σηματοδοτήσαμε μια νέα αρχή για την οικογένεια Κωνσταντίνου. Πουλήσαμε την επιχείρηση, βγάλαμε τα παιδιά μας από το σχολείο, το νηπιαγωγείο και τους φροντιστές παιδιών και αρχίσαμε την κατ' οίκον διδασκαλία με πιο χαλαρούς και ήρεμους ρυθμούς ζωής. Με τον καιρό εκπαιδεύτηκα σε αυτό που λατρεύω, τον ΚΑΦΕ, τελειοποίησα τις ικανότητες μου έτσι ώστε να γίνω εκπαιδευτής και συνάμα αφεντικό του δικού μου εαυτού και τα υπόλοιπα, όπως λένε, είναι ιστορία.
Κατά τα τελευταία 3 χρόνια ταξιδέψαμε, επιδιώξαμε να ζήσουμε μια ζωή με νόημα και σκοπό, ακολουθώντας το όραμα μας. Η γυναίκα μου ακολουθεί το πάθος της για να αλλάξει ζωές και να διευρύνει τους ορίζοντες μέσα από τα εναλλακτικά προγράμματα εκπαίδευσης και παράλληλα, η δική μου δουλειά μου επιτρέπει να αλλάξω τις ζωές μέσα από τον καφέ (επόμενη ανάρτηση στο blog). Τα παιδιά μας αγαπούν τη ζωή, μαθαίνουν από τη ζωή και ζουν ενώ μαθαίνουν, μαζί με μας και η τάξη τους είναι ο κόσμος όλος.
